Page 56 - Секретаријат за законодавство

• Основниот пристап предвидува транспонирање на целта
(суштината) на директивата во националниот правен по­
редок во согласност со националната правна техника, на
начин и обем кој овозможува доследна и целосна транспо­
зиција во поглед на целта (суштината) и кој обезбедува им­
плементација на директивите во националниот правен акт.
Многу е важно да се обезбеди реализација на сите цели од
директивата на национално ниво;
• Вториот пристап е препишување на одредени делови од
текстот на директивата во националниот правен акт. Овој
метод е дозволен и соодветен во случаи каде што има тех­
нички и многу детални одредби, кои често содржат лис­
ти, табели, формули и броеви. Во тие случаи, одредбите
од директивите не дозволуваат какво било толкување на
нивното значење и различна формулација или уредување
(преработување). Тие, во многу нешта, стануваат како ре­
гулативи, но спротивно на регулативите, неопходно е да
се транспонираат во националниот правен поредок, што
произлегува од нивниот правен карактер;
• По исклучок, соодветното транспонирање на одредени од­
редби од директиви да биде обезбедено само со упатување
(ставање референца) на директивата. Причините за пра­
вење на референца се главно исти како причините за корис­
тење директно транспонирање. Овој пристап често се зема
предвид и се користи кога референцата е направена на тех­
нички додатоци од директивата што тежнеат кон изедначу­
вање на техничките стандарди во поодделни области. Дури
и во таквите случаи, целосното транспонирање на одредби­
те на директивите во националниот правен поредок треба
да биде обезбедено така што на субјектите на кои се одне­
сува прописот им гарантира јасна и применлива регулира­
на област. Овој пристап би требало да се избегнува кога
се транспонираат директиви што имаат претрпено многу
измени и коишто јасното дефинирање на важечкиот текст
на директивата го прават речиси невозможно. Сепак, овој
пристап не е дозволен или препорачан кога директивата на
директен начин ги уредува правата и обврските на физич­
ките и правните лица на земјите­членки.

54